تضمن در تنگنا : در دفاع از شاخص مندی معنا

نوع مقاله : مقالات علمی پژوهشی

نویسنده
عضو هیات علمی
چکیده
هدف پژوهش پیش­ رو مطالعۀ جوانبی از مسأله معنای ضمنی است که نشان می­دهند زبان برای بیان این معنا آن را شاخص­ گذاری می­کند. از این رو، مواردی که در اینجا بررسی شده­ اند، در وهلۀ اول، می­بایست مستمسکی برای ایجاد حساسیت به ظرافت­های خارق­ العاده زبان برای پردازش این معنا تلقی شوند که در پیش­ فرض ما، تنها در صورتی به درستی شناخته می­شود که پویایی ذاتی ­اش را به آن برگردانیم و مسیر تحولش را برای هریک از گزاره­ ها به صورت انحصاری دنبال کنیم. در عین حال، نتایج به دست آمده این فرصت را در اختیار ما قرار داد که با بهبود برخی آرای گذشته به پیشبرد مباحث این حوزه یاری رسانیم. خوانش ما از موضوع و نتایج تحلیل­ها این باور را نزد ما تقویت کرد که اظهارنظر درباره معنای ضمنی بدون توجه به فرآیند تولید آن آمیخته به نوعی دگماتیسم خواهد بود که رفع آن در گروی اذعان به نقشی است که معنای صریح در این میان دارد، چرا که به نظر ما معنای صریح و ضمنی دو ساحت جدا و مستقل از یکدیگر نیستند.در نتیجه در طول بحث کوشیده­ ایم تا متغیرهایی را که از گزاره­ ای به گزارۀ دیگر و از بافتی به بافت دیگر متحول می­شوند و ممکن است نادیده گرفته شوند، در تحلیل­ها دخالت داده تا بتوانیم علیرغم جهت­ گیری­های خود که در بستر مجموعه­ای از تعاریف جدید شکل می­گیرند، همچنان در اظهارنظر نسبی­ گرا باقی بمانیم. ...

کلیدواژه‌ها

موضوعات


• حجتی‌زاده، راضیه، (1396). «وجه پنهان معنا و زبان پنهان واژه‌ها، بررسی نقش یاری‌رسان دلالت-های ضمنی در تبیین اغراض ثانوی گزاره‌های پرسشی ». نشریۀ زبان و ادبیات فارسی دانشگاه خوارزمی. د 25، ش 83، 94-73.
• حسینی معصوم، سید محمد، غیاثیان، مریم سادات، روشن، بلقیس، شهیدی، اشرف سادات، (1395). « فرآیند تحول طنین معنایی به معنای ضمنی در زبان فارسی». جستارهای زبانی. د 7، ش 1، 38-17.
• درخشان، علی، (1398). «ارتباط میان سطح بسندگی زبانی و دانش منظور ضمنی فردی و قاعده‌مند در بین دانشجویان زبان انگلیسی ایرانی». جستارهای زبانی. د 10، ش 5، 27-1.
• شیری، قهرمان، (1387). « دلالت‌های ضمنی در جای خالی سلوچ و کلیدر دولت‌آبادی». نشریۀ دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تبریز. د 51، ش 207، 101-75.
• -------------- (1385). «دلالت‌های ضمنی در پس‌زمینه روایت (جایگاه نماد و کنایه در داستان‌های گلشیری)». نشریۀ دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه اصفهان. ش 47، 170-139.
• کهنمویی‌پور، ژاله، (1383). «چندآوایی در متون داستانی». پژوهش زبان‌های خارجی. ش 16، 16-5.
• مقداری، صدیقه سادات، ایزددوست، زهرا، (1396)، «تحلیل نسل جدیدی از لطیفه‌های رفاقتی موسوم به آقا ما... شما... در چهارچوب اصول مکالمه‌ای گرایس». مطالعات زبانی و بلاغی. س 8، ش 15، 208-191.
Carston, Robyn, (2002). Relevance Theory and the saying / implicating distinction. UCL Working papers in Linguistics. 13, 1-35.
Ducrot, Oswald, (1991). Dire et ne pas dire. Principes de sémantique linguistique, coll. Savoir : sciences, 3e éd. Paris : Hermann.
Grice, H. Paul, (1989). Studies in the way of words. Cambridge : Harvard University Press.
Kerbrat-Orecchioni, Catherine, (1986). L'implicite. Paris : Armand Colin.
Martin, Robert, (1976). Inférence, antonymie et paraphrase. Elément pour une théorie sémantique. Paris : librairie C. Klincksieck.
Moeschler, Jacques, (2018). L'implicite et l'interface sémantique-pragmatique : où passe la frontière ?. Corela. 25(HS-25), 1-21.
Newmeyer, Frederick, (2003). Grammar is grammar and usage is usage. Language (Linguistic society Of America). 79 (4), 682-707.
Saussure, Louis de, (2005/1). Parallélisme et linéarité de l'interprétation : remarques sur un cas de causalité implicite. Intellectica : Revue de l'Association pour la Recherche Cognitive. 40, 43-62.
Sperber, Dan, Wilson, Deirdre & Gerschenfeld, Abel, (1989). La pertinence : communication et cognition. Paris : Minuit.

Vanderveken, Daniel, (1992). La théorie des actes de discours et l'analyse de la conversation. Cahiers de linguistique française. 13, 8-61.

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده
انتشار آنلاین از 22 تیر 1404